Jak kult (JP II) rodzi anty-kult. I słusznie!

Katolickie portale przekonują, że „moda na obrażanie papieża”, trwa w najlepsze i z dnia na dzień przybiera na sile. Dowodzą również, że Wojtyła  jest w Polsce postacią świętą, nietykalną i poza krytyką a w związku z tym jakakolwiek forma szydzenia z niego, powinna być zakazana a w przypadku łamania zakazu surowo karana.

Żeby zwróć uwagę władz na bulwersujące fakty, oraz w konsekwencji wymusić na władzach odpowiednią reakcję, środowiska katobetonu organizują w Warszawie marsz „Przeciwko szkalowaniu Jana Pawła II w internecie”. Jak ktoś chce się wygłupić, to jego problem i jego ryzyko. Osoboście mam podejrzenia, że cała ta zapowiadana akcja to ściema, fejk i podpucha, ale nawet gdyby, to przecież problem realnie istnieje i trudno go nie zauważyć. 

Jest faktem, że Wojtyła nie całkiem z własnej winy stał się bohaterem niewybrednych żartów. Nieszczególnie one mnie rażą, choć prawda niestety jest taka, że zdecydowana większość z nich jest zwyczajnie prostacka  bez pomysłu i polotu. Trzeba by tu choć odrobiny fantazji.

Twórcy antypapieskich memów (choć nie tylko), są niesłychanie produktywni i  rozrzucają przeróbki po całej sieci, zwłaszcza zaś upodobali sobie miejsca, gdzie udzielają się zagorzali katolicy. To akurat zrozumiałe, bowiem wkurw właściwych adresatów, rozkochanych w Wojtyle obywateli, najbardziej cieszy. A im bardziej nerwowa reakcja oburzonych, im więcej piany toczą z psyka, tym większa radość i tym intensywniejsza aktywność obrazoburców.

Niestety, trzeba jasno powiedzieć, że ów internetowy front przeciwko JP2 to przede wszystkim konsekwencja wieloletniego zamykania ust tym, którzy przy byle okazji nie chcą oddawać Wojtyle czci, bo mają o tej postaci wyjątkowe krytyczne delikatnie mówiąc zdanie.  To też efekt bezmyślnego dewaluowania tej postaci i notoryczne narażanie jej na śmieszność.  Mści się bezwzględnie bezrefleksyjne, taśmowe, czynienie go patronem czego się da, wpychanie jego wątpliwej jakości twórczości do programów szkolnych, produkowanie niezliczonych, na ogół koszmarnie brzydkich pomników, nazwanie jego imieniem ulic, co w skali kraju idzie w tysiące.

Koledzy i koleżanki katolicy, sami wystawiliście Wojtyłę na strzał! Na tego typu akcje jest więc taka a nie inna reakcja.  Reakcja obronna. Kult rodzi antykult w najbardziej hardcorowej postaci.

Więc jak sobie czytam o tym marszu, co to za parę dni ma być (z różańcami obowiązkowo, bo ponoć „zły demon opętał część narodu polskiego”), to kiwam głową z politowania. No cóż drodzy parafianie, protestujcie wy sobie na zdrowie. Jedyny efekt jaki z pewnością uzyskacie, to jeszcze większy pozom hejtu i jeszcze więcej nienawiści i wrogości. A jak nie daj boże uda wam się ustanowić prawną ochronę papy (za tego rządu wszystko jest możliwe), no to dopiero będzie się działo. Powodzenia w tej nierównej walce, acz gdybym to ja miał walczyć, to przede wszystkim walczył bym z chorobliwymi ciągotami do ciągłego stawania tego kogoś na piedestał i zmuszania innych żeby podzielali owe uczucie uwielbienia. Wszystko więc przez waszą głupotę i absolutny brak dystansu do tej wyjątkowo jednak niejednoznacznej postaci.