Niewidzialna ręka Pietrzaka

To naprawdę kabaretowy numer i pewnie w tym przypadku szkolił ich i rad udzielał niedościgniony mistrz sucharów czyli sam Jan Pietrzak. Nie zarobi bidok w Opolu, to rekompensując straty „mistrza” dali mu zarobić na korepetycjach dla rządu.

Wyjaśniam o co chodzi.

Otóż politycy PiS skierowali do trybunału konstytucyjne (ze względu na aktualną rangę tej instytucji postanowiłem pisać to z małej litery) aż trzy wnioski.

Autorzy to marszałek sejmu Kuchciński, prowokator generalny Zibi Ziobru, oraz bliżej niezidentyfikowana grupa posłów PiS. Wszystkie te bumagi sprowadzają się do zakwestionowania uchwały Sądu Najwyższego, która bezsprzecznie wskazuje kim a w zasadzie czym jest pan prezydent Duda (jego nazwisko też chyba powinienem już pisać z małej litery). Cała akcja była precyzyjnie skoordynowana, bo nie dość, że wnioski wpłynęły do tzw. trybunału jednego dnia, to i o jednej godzinie, a tak naprawdę wszystkie trzy przywiózł o tym samym czasie jeden umyślny.

Wszystkie też te trzy wnioski zawierają jedno, tak samo brzmiące zdanie:

„Zwracam się do TK o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między prezydentem RP a Sądem Najwyższym”.

Sędziowie i konstytucjonaliści już te wnioski wyśmiewają, bo są one delikatnie mówiąc nie na temat. Przecież tu nie chodzi o żaden spór kompetencyjny między tzw. prezydentem a Sądem Najwyższym. Kwestia dotyczy zwykłego wyroku, który niezależny sąd wydał a zależny prezydent, mimo tej swojej zależności, musi się do niego zastosować. I to bez szemrania. Ot i wszystko.

Natomiast co jest tu aż tak śmieszne, że pozwala przypuszczać, iż maczał w tym swoje paluszki kabareciarz Pietrzak?

Otóż moi mili pomijając absurdalność i bezzasadność owych wypocin zwanych wnioskami, na gruby dowcip zakrawa oczekiwanie, iż trybunał, a zwłaszcza jego prezesowa Przyłębska coś rozstrzygnie. No bo co ta piździaw i sądowa biurwa jest niby w stanie rozstrzygnąć? Ona nie jest do rozstrzygania, ona jest do wykonywania. Wyrok przyjdzie gotowy z Nowogrodzkiej a ona go tylko podpisze. Wmawianie nam, że tu zapadają jakieś prawne rozstrzygnięcia jest właśnie tym marnym dowcipem i tandetnym kabaretem. Tu jest prawdopodobnie ukryta ta niewidzialna ręka Pietrzaka.

Wszystko razem jest wyjątkowo wtórnym widowiskiem, bo tego typu skecze doskonale już znamy choćby z Krakowskiego Przedmieścia. Tam obowiązuje dokładnie ten sam scenariusz. Przyjeżdża kurier z ustawą (godzina nie istotna), a prezio przyjmując postawę zasadniczą, sięga po długopis i jak na śmiajusa przystało finezyjnie się zamachując wszystko bez szemrania podpisuje. Więc drogi Janku Pietrzaku, to co tym razem wymyśliłeś, znów nie jest śmieszne. Jest jak zwykle żałosne.