Chrystus król. To się dzieje naprawdę.

Odnotowując z upodobaniem i pewną przyjemnością rozliczne przypadki polskiego pierdolca, uprzejmie donoszę przeto że pewien niepozbawiony wyobraźni i specyficznego poczucia humoru żydowski chłoptaś, ma być od teraz królem katolickiej i antysemickiej Polski.

◊

Tylko w Polsce to możliwe! W Polsce instytucjonalnych antysemitów, w kraju rozlicznych, acz nieczynnych obozów koncentracyjnych, w kraju pełnym resentymentów co do możliwości przywrócenia ich do życia. Znam takich, którzy by tego chcieli.

Sądzę, że o tym wszystkim już wiecie, bo przecież dobre wieści rozchodzą się szybko i nie są to tylko wieści o wstawaniu z kolan, ale jak widać również te o padaniu na kolana.

Dla przypomnienia: uroczystość „oddania Polski we władanie Jezusowi” odbyła się trzy dni temu, a uczestniczyło w niej w porywach kilkadziesiąt osób, ewidentnych uciekinierów z zamkniętego szpitala dla obłąkanych o zaostrzonym rygorze. Dowodziła nimi ofiara nieudanych eksperymentów medyków i psychiatrów ksiądz Stanislaw Małkowski. Pochylamy się w zadumie i bólu nad jego nieszczęściem, jego bliskiem z całego serca współczujemy. Wariat w rodzinie to zawsze wielkie nieszczęście, no i wstyd.

Zaś co do szczegółów… Najciekawszy w zasadzie był jeden moment. Oto organizatorzy wzywali do „poddania się Polski Panu Bogu i detronizacja człowieka zajmującego w swej grzesznej pysze tron należny Bogu”. I zachodzę przeto w głowę, o kogo do kurwy nędzy chodziło? Kogo, My Naród, mamy zdetronizować? Czy było to wezwanie do pozbycia się pamięci po prezydencie (królu i Chrystusie) tysiąclecia Lechu, czy może chodzi o pozbycie się w sposób niekonstytucyjny pana Dudy, lub drugiego Kaczyńskiego, no bo to on de facto wszystkim trzęsie. A jeśli zwykłego ponoć posła by jednak zignorować (choć modlą się do niego tłumy), to czy nawoływanie do zdetronizowania Dudy nie jest przypadkiem przestępstwem, czy nie chodzi tu o zamach na najwyższy urząd w państwie i na człowieka urząd ten z woli mniejszości piastujący? No takie dylematy się rodzą Drodzy Bywalcy.

Jedna uwaga zasadnicza na koniec, jak tak dalej pójdzie jak od pewnego czasu idzie, to już za chwilę będziemy wspominać komunę jako czasy niezwykłego oświecenia. (r)